3D- en 4D-printing in de gezondheidszorg

Protheses en hulpmiddelen printen

3D-printen maakt het mogelijk om snel en relatief goedkoop ook simpele protheses te printen. denk aan hulpmiddelen voor kinderen die snel groeien. Met de combinatie van 3D-scannen en -printen is maatwerk leveren nog veel simpeler geworden. Ter plekke scannen en printen spaart materiaal en transport kosten, en levert dus een kleine bijdrage (1) aan duurzaamheid,

De klanttevredenheid neemt enorm toe (3), als nare handelingen, denk aan het happen voor beugels, achterwege kan blijven. Medewerkers zullen ook zeer tevreden zijn (3) als duidelijk is dat de nieuwe werkwijze het werk beter maakt. Ze verliezen soms wel een deel van hun ambachtelijk werk. In experimenteel stadium deze combinatie van technologie testen is zeker geen gelopen race. Je hebt 33 procent kans dat de resultaten direct zo zijn dat je door kunt gaan met deze wijze van behandelen.

De creatie van levend, adaptief weefsel

De ontwikkelingen in 4D-printtechnologie in de gezondheidszorg maken het in de toekomst mogelijk om actieve, adaptieve cellen te creëren waarmee geïmplanteerd 4D-geprint weefsel zich kan aanpassen aan de veranderingen in het lichaam van de patiënt. De mogelijkheden die zich ontwikkelen met deze technologie verschuiven langzaam maar zeker van het anorganische naar het biologische.

Een van de talloze mogelijke toepassingen in de gezondheidszorg is het printen van weefsel voor huidtransplantaties. Na verloop van tijd kan 4D-geprinte huid van vorm veranderen, waardoor het een veelbelovende oplossing wordt voor brandwonden. Andere toepassingen zijn onder meer medische implantaten. 4D-printtechnologie kan van vorm veranderende structuren en functionaliteit creëren waardoor externe interventie niet meer nodig is. Het doel is om ‘onderdelen’ te printen die in het lichaam van de patiënt kunnen overleven zolang hij of zij leeft.

Wetenschappers in bio-programmeerbare materie en nanotechnologie zijn ook bezig met de ontwikkeling van ‘gepersonaliseerde geneeskunde’ en ‘slimme farmacologie’. Onderzoeksprojecten zoals ‘DNA-origami’ tonen aan dat eiwitstructuren op nanoschaal in staat zijn om nanorobots te creëren die kankercellen in het lichaam van een patiënt kunnen opsporen en vernietigen.